...yorgundum...
...başım ağrıyordu...
...ayak tabanlarım yanıyordu...
...hiçbir şey yapmak istemiyordum...
...ayaklarımın, düşüncelerimi etkileyeceğini söyleselerdi, sanırım onları azarlardım; ama oldu işte...
...düşüncelerimi durduran ve hatta değiştiren güç, ayaklarımın gücü oldu...
...kollarımla işbirliği yaptıklarını biliyordum...
...beni, yapabildikleri kadar durgun su yapacaklardı...
...başardılar da...
...bu hâkimiyetleri sadece üç gün sürebildi...
...fakat, hâlâ onların güçlerini hissedebiliyorum..
...hareketsiz kalmam konusunda ısrarlılar...
...beden hararetinin ne olduğunu, motor ustalarına sormadan bilmek mümkün...
...yaklaşık olarak on dakikada bir ısınıp soğuma dönemini hissediyordum; galiba vücut fanı devreye giriyordu...
...kollar ve bacaklar inanılmaz kızgınlıktaydılar....
...ama düşüncelerimin hızı, beynimin ısınma katsayılarını pek etkilemiyordu, anlaşılan...
...iyi ama kollar ve bacaklar olmadan bedenim istediklerimi yapamıyordu ki...
...oğlum bana yaşlandığımı hatırlatıyor, varlığıyla...
...yani birisi bana, "baba", dediğine göre, artık genç olmadığım kesindi...
...eh, genç olan sitemlerimden de pek hazzetmez değil mi?...
seçkin deniz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder