113. patika/20.11.2002/ "kendini aştığında..."

..."hükmedebileceğin güç, zor değildir!", der, yaşlı bilge...
..."karşı duracağın güç zordur"...
...uzun uzak yollar, gözlerini korkutmaz ademin...
...lâkin; yüksekçe bir kaya, korkudan ürpertir ya onu...
...önündeki uzun mesafeyi aşmayı bilir; orada düşse bile ölmeyeceğini ümit eder...
...ama yüz ayak boyunda bir binadan ürkerken, hükmedemeyeceği güçlerin daimi varlığını görür...
...yüz ayak boyunda bir yol, ona bacaklarındaki kuvveti hatırlatır; onu ürkütmez...
...ne fayda; onun gördüğü, yaşayacaklarının rengini değiştiremeyecektir...
...insan, gücünü rahat sarfedeceği yerde kontrol etmeyi önemsemez , değil mi?...
...yiğitlik, gücün akıp gitmesinde değil midir, zaten?...
...darmağadağınık da kalsa geride, meskun yürekler; güç yettiğince yıkmalı değil mi?...
...yüz ayak da olsa, kuş misali aşar gider dediğinde insanı, onun aşmadığı şeyin tek kendi olduğunu görmez misiniz?...
...kendini aştığında, güç dediği şey ona ne yücelik katar ne de vahşet...
...o kendi olduğu kadar mukayyettir, aklına...
...gücüne...
...nefsine...

seçkin deniz

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder