464. patika/18.04.2006/ "çoğul karamsarlık; korkunun derinleşmesi ya da aydınlık beyazı"

...korku ve...
...onla beraber anılacak bir sürü şey...
...insanın, bu hususların her birinde yaşadığı duygu; korku...
...bir tepkinin, bu kadar geniş bir yelpazeye karşı, tek başına savunma mekanizması oluşturabilmesi de tuhaf...
...kork; düşün, çalış, yaşa, kaç, konuş, konuşma...
...sayılabilir epeyce...
...sonra bunların hepsini yap ve yine kork...
...insan, korktukça üretiyor...
...insan, tek başına korkarken bu o kadarda çoğul bir karamsarlık oluşturmuyor...
...fakat...
...insanlar hep beraber korktuklarında koyu/zift karası bir karamsarlık kaplıyor her tarafı ve korku, daha başka bir şeye, öfkeye dönüşüyor...
...kimse, çoğulun içindeyken, öfkenin yaptırdıklarını düşünemiyor, değerlendiremiyor...
...ve korku derinleştikçe, karanlık yüzlü insanlar başlarını kaldırıyorlar...
...önce sesleri hırıldıyor, sonra gözleri öfke saçıyor ve daha sonra elleri tırmalamaya başlıyor...
...ruhlarındaki derin dipsizlik ve çirkef, kendi korkularının kaynaklarını görmelerini engelliyor...
...onlar korkularının soysuz yahut soylu oluşunu akledemiyorlar bile...
...iblis tünelli korku kabusları görüyorlar ve bunu saklamadan ilahî olana saldırıyorlar...
...soylu korku, yaratan'a karşı duyulandır ve insanı yüceltir...
...diğeri değil...
...yaratan'dan ve onun indirdiği kutsaldan korkanların/ürkenlerin sığınacakları yer, iblis'in yanıdır...
...korkuları da nefretten öfkeye taşır, onları...
...onlar kendi karanlıklarında boğulup giderken, üstelik hep birlikte, kapkara suratlarıyla hırlarlar...
...korkunun asil katlarında duranlar ve yükselenler ise, korktukça 'yaratan'a yaklaşır ve iblis'ten uzaklaşırlar...
...hırıldamaz, dua ederler...
...kararmaz; aydınlık beyazı olurlar...
...aydınlatırlar...
...korku, kendi aklınca sarar insanı...
...ya kötülüğü bilir sarınır korkuya; her şeyden korkar ya iyiliği bilir korkulacak o 'tek'ten korkar insan...
...daha başka şeyden asla korkmaz...
...ne şimdi ne de daha sonra...

seçkin deniz