...perdeleri açmak gerekirdi...
...açmadım....
...kalkıp bacakları adımlattırmak şarttı...
...kımıldamadım...
...midenin feryatları, açlığın boş duvarlarında yankılanırken de aynıydım...
...hiçbir şey yapmadım...
...yapamazdım da; çıplaktım çünkü...
...giyinmek istemiyordum...
...bunu yapmak için hiçbir nedenim yoktu...
...her şey giyinmekle başlıyordu...
...doğduğumdan beri...
...ama pek sevimli düşer yaşanmamıştı ...
...dahası çok sevimli 'az gerçek' olmuştu...
...onları giyinmeden de hissetmem mümkündü...
...ve en çok onları düşünmek bana rahatlık uçuruyordu, kördüğümler arasından...
...giyinmeyi sadece ve yalnızca onlar için isteyebilirdim...
...bunu yapıyorum da...
...şimdi, onları giyinerek rahatsız etmek istemiyorum...
...onlar da sukûnetin genişliğinde kalsınlar az zaman...
...bense çıplak ve doğduğum kadar diri...
...doğduğum zamanki kadar câhil...
...öleceğim an ki kadar saltanatsız...
...yorgunluğum, bedenimin istiap haddine odaklı...
...aydınlığı yakıyor, güneşin...
...bilgilerim o kadar sağ, o kadar baskılı ki; giyinmek onları sarınmak demek gibi...
seçkin deniz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder