411. patika/12.10.2005/ "iyi duygular öldüğünde..."

...gem'in aklın ağzına vurulduğu gün, iyi duygular ölür...
...ölü duyguların dirilmesi 'isa' bekler kendince...
...isa gelmeden önce bekleyen ibranîler gibi..
...bir elçi bekler, yaratıcıdan...
...bu umuttur...
...akla gem vurulduğu vakit duygular nasıl ölür ki?...
...akıl durdurulmuş ve kontrol edilmişken duygular coşmazlar mıydı?...
...karmaşa, ah karmaşa!....
...değil işte; duygular, eğer, iyicelikleri içinde arzulananlar iseler ölürler...
...ölürler akıl durmuşken...
...aklın olmadığı yerde coşanlarda iyi duygular olamazlar...
...olur gibi görünürler, ilkin ve sonra nefsin derinliklerinde buluşurlar iblis'le...
...ve iblis'in elleri olurlar duygular; derinden derine yıkmak için insanı...
...akıl gemlidir o vakit...
...bu sebeple 'isa' bekler kendince...
...diriltmek için iyi duyguları...
...gemden azad etmek için aklı...
...bu umuttur...
...ne vakit akıl tüm ihtişamıyla yürüyüverse karmaşık duyguların üstüne...
...en çok kötü duygular kaçışır; saklanır yeniden ortaya çıkmak için...
...iyi duygular mertçe kalırlar orta yerinde meydanın...
...akıl vardır çünkü ortalık yerde...
...'isa' beklemez o vakit insan...
...diriltilecek iyi duygu yoktur illa ki...
...diridirler hepsi...

seçkin deniz